نگرانی خانواده دو زندانی در اعتصاب غذا در ایران

خانواده آرش صادقی و مرتضی مرادپور دو زندانی سیاسی، نگران وضعیت جسمی این دو زندانی در اعتصاب غذا هستند.

طاهره ابراهیمی ایرایی، مادرزن آرش صادقی درباره دامادش می‌گوید: "واقعا ضعیف شده و دارد از بین می‌رود. فقط زنگ می‌زند می گویم آرش نمیر، همین. زنده باش سعی کن زنده باشی. همین. چی می‌توانم بگویم؟"

خانم ابراهیمی گفت حدود سه هفته پیش با آرش صادقی ملاقات کرده است. او درباره این ملاقات گفت: "وضعیتش به قدری بحرانی بود، به قدری ضعیف بود که خیلی ناراحت شدم. یعنی اگر نمی‌آمد جلو من نمی‌شناختم. بدنش یخ بود، دستانش سرد بود."

به گفته فعالان حقوق بشری ایران آرش صادقی از ۴۵ روز پیش در اعتراض به انتقال همسرش گلرخ ابراهیمی ایرایی به زندان اعتصاب غذا کرده است. آقای صادقی به ١٩ سال حبس محکوم شده است.

گلرخ ابراهیمی برای نوشتن داستان منتشرنشده‌ای درباره سنگسار و به جرم "توهین به مقدسات" به شش سال زندان محکوم شده است.

مادر خانم ابراهیمی گفت: "پدر گلرخ جانباز ۷۰ درصد ارتش است. هرجوری ما رفتیم هر جایی سر زدیم ولی اصلا انگار نه انگار که جوابی به ما ندادند."

"ما همه جور خدمت کردیم. من یک جانباز بی هوش را چهار ماه نگهداری کردم. دو بچه را تا حالا هم پدرشان بودم هم مادرشان. این نتیجه من نیست که بچه مرا بی گناه ببرند زندان به خاطر یک داستانی که می‌گویند نوشته؛ من ندیدم، نشر نداده، کسی جایی نخوانده. به خاطر همین بچه مرا آقای صلواتی ۶ سال زندان داد."

خانم ابراهیمی از مقام‌های ایرانی خواسته است که پرونده آرش صادقی و گلرخ ابراهیمی را بررسی کنند.

او گفت: "وضعیت آرش بسیار خطرناک است. از رهبر خواهش می‌کنم بیایند مطالعه کنند ببینند این دو بچه چه گناهی کرده‌اند که باید چنین حکم زندانی می‌گرفتند؟"

جان پسرم در خطر است

معصومه امانی، مادر مرتضی مرادپور، فعال ترک که به اتهام "تبانی و تبلیغ علیه نظام" در حال گذراندن حکم سه سال زندان است، به بی‌بی‌سی فارسی گفت: "فرزندم دو سال حبسش را گذرانده و براساس ماده ۱۳۴ می‌تواند آزاد شود. اما هیچ کس حاضر به پاسخگویی نیست."

بر اساس این ماده فرد محکوم اشد مجازاتی را که برای او در نظر گرفته شده می‌گذراند نه مجموع دوره‌های حبس را.

خانم امانی با اشاره به اینکه آقای مرادپور در اعتراض به این وضعیت از ۴۵ روز پیش اعتصاب غذا کرده است، گفت: "جان پسرم در خطر است. پسرم را تنبیهی به ندامتگاه کرج فرستاده بودند و تازه چهارشنبه او را مجدد به زندان تبریز برگردانند."

خانم امانی با اشاره به پیگیری‌هایی که انجام داده است گفت: "من هر روز دادسرا هستم، به شعبه ۱۱ اجرای احکام می‌روم و خواستار رسیدگی به وضعیت فرزندم می‌شوم، اما با بدرفتاری و توهین ماموران روبرو می‌شوم و کسی حاضر به رسیدگی نیست."