کودکان فقیر بریتانیا چگونه زندگی می‌کنند؟

سام و کیلی؛ دو کودک از سه میلیون و پانصد هزار کودک بریتانیا که در فقر شدید به سر می برند با پدرشان در لستر زندگی می‌کنند.

منبع تصویر، d

توضیح تصویر،

سام و کیلی؛ دو کودک از سه میلیون و پانصد هزار کودک بریتانیا که در فقر شدید به سر می برند با پدرشان در لستر زندگی می‌کنند.

بریتانیا دارای بالاترین آمار فقر کودکان در میان کشورهای توسعه یافته است. در حال حاضر سه میلیون و پانصد هزار کودک در این کشور در فقر شدید به سر می برند.

کیلی، ۱۶ ساله با پدرش در شهر لستر در مرکز انگلستان زندگی می کند. آنها روز به روز باید ببینند که پول آنها برای مخارج همان روز کافی است یا نه.

بعضی روزها اوضاع آنقدر خراب است که باید از خوردن غذا صرف نظر کنند تا از پس پرداخت قبض ها برآیند.

برادر او، سام، در مدرسه برای پوشیدن لباس های کهنه خواهرش مورد اذیت و آزار بچه های دیگر قرار می گیرد.

او می گوید: "من باید پاچه شلوارهای کوچکم را پاره کنم تا دوباره آنها را بپوشم و تی شرت های خواهرم را که برایم بزرگ هستند به تن کنم. برای همین بچه های مدرسه به من می گن دختر یا پاچه کوتاه."

مادر آنها هنگامی که سام دو ساله بود خانه را ترک کرد.

سام می گوید از اینکه پدرش نمی تواند کار پیدا کند عصبانی و مایوس شده است.

کودکانی که از فقر رنج می برند عموما با نوعی افسردگی نیز دست و پنجه نرم می کنند.

کیلی می گوید: "آدم همیشه حس می کند یک راز بزرگی را پنهان کرده است و کم کم خود را در حاشیه پنهان می کند تا کسی نفهمد که چه بر سر او می آید. آدم همیشه حس می کند که از دیگران کم ارزش تر و پایین تر است."

از هر شش کودک فقیر در بریتانیا یک کودک دست به خودکشی می زند و کیلی نیز اقرار می کند که یک بار وقتی کوچک تر بود دست به خودکشی زده است.

داستان زندگی کیلی تنها یکی از ماجراهایی است که در مستندی به نام "بچه های فقیر" توسط تلویزیون بی بی سی به تصویر کشیده شده است.

در این مستند با بچه هایی در شهرهای مختلف بریتانیا آشنا می شویم که در شرایط بسیار بدی زندگی می کنند.

آنها در اتاق هایی زندگی می کنند که دیوارشان با کپک ناشی از رطوبت سیاه شده است، جایی برای بازی ندارند و غذای مدرسه تنها تغذیه روزانه آنهاست.

پیج، ۱۰ ساله می گوید: "کسانی که این خانه ها را به ما می دهند واقعا باید آدم های بدی باشند."

او در ادامه می گوید: "من و دوستانم در سطل آشغال های محله مان، جایی که بازی می کنیم، سرنگ پیدا کرده ایم. این درست است که بچه ای به سن ما سرنگ در اطراف خود ببیند؟"

البته پیج از نم و رطوبت خانه ای که در آن زندگی می کند بیشتر رنج می برد.

"ما حتی نمی توانیم دیوار ها را رنگ کنیم یا کاغذ دیواری بکشیم چون کپک از زیر آن نمایان است و همه چیز را دوباره خراب می کند. روز کریسمس سقف خانه مان از شدت رطوبت فروریخت. ما همیشه مریض می شویم و سرفه می کنیم چون شبها باید در کنار دیوار ها تا صبح بخوابیم."

آمار رسمی نشان می دهد که ۸۵ درصد از کودکانی که از آسم شدید رنج می برند در خانه های نمور زندگی می کنند. از این تعداد ۴۷ درصد از آنها در فقر به سر می برند.