با وجود هشدارهای چین، نانسی پلوسی وارد تایوان شد

با وجود هشدارهای چین، نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا در سفر آسیایی خود وارد تایوان شد.

خانم پلوسی با یک پرواز نظامی آمریکا از مالزی به تایوان سفر کرد. سفر به تایوان در برنامه رسمی سفر او اعلام نشده بود اما اخبار غیررسمی این سفر باعث افزایش شدید تنش میان چین و آمریکا شد.

گروه کوچکی از مقام‌های تایوان در فرودگاه به استقبال خانم پلوسی رفتند.

پیش از فرود آمدن این پرواز جنگنده‌های چین از تنگه تایوان -میان خاک اصلی چین و جزیره تایوان- عبور کردند.

نانسی پلوسی بلندپایه‌ترین مقام آمریکایی است که در ۲۵ سال گذشته به تایوان سفر کرده است.

پیشتر پکن هشدار داده بود که سفر خانم پلوسی به این جزیره «پیامدهای جدی» خواهد داشت.

کاخ سفید هم گفته بود که احتمال دارد چین در واکنش به این سفر اقدامات تحریک‌آمیز نظامی انجام دهد.

پکن تایوان را که به صورت خودمختار اداره می‌شود، استانی جداشده از چین می‌داند که در نهایت باید به این کشور برگردد.

آمریکا به سیاست «چین واحد» پکن که بر اساس آن تایوان بخشی از چین محسوب می‌شود پایبند است اما همزمان تاکید دارد که ساختار سیاسی و دموکراتیک تایوان و نحوه حکومت‌داری این جزیره خودمختار نباید با تهدید و مداخله پکن روبرو شود.

رئیس دموکرات مجلس نمایندگان آمریکا بلافاصله بعد از ورود به تایوان توییت کرد که سفر او و هیئت همراهش نشان‌دهنده «تعهد تزلزل‌ناپذیر آمریکا به حمایت از دموکراسی شاداب تایوان است».

او در بخش دیگری از رشته‌ توییت خود نوشت همبستگی آمریکا با ۲۳ میلیون جمعیت تایوان «امروز از هر زمان دیگری مهم‌تر است».

خانم پلوسی در آغاز قصد داشت در ماه آوریل به تایوان سفر کند،اما ابتلا به کرونا، سفر او را به تعویق انداخت.

به گزارش خبرنگار بی‌بی‌سی در شرق آسیا گروه کوچکی در برابر هتل محل اقامت خانم پلوسی تجمع اعتراضی برگزار کرده‌‌اند.

او قرار است فردا صبح با سای اینگ-ون، رئیس جمهور تایوان دیدار و بعد از ظهر این جزیره را ترک می‌کند.

از تایوان چه می‌دانیم؟

تایوان جزیره‌ای است که در فاصله ۱۶۰ کیلومتری سواحل جنوب شرق چین قرار دارد. این جزیره، بسیار بزرگ است .

بعد از شکست امپراتوری چین از ژاپن در سال‌های پایانی قرن ۱۹، کنترل این جزیره به دست ژاپن افتاد.بیش از یک دهه بعد، در سال ۱۹۱۱ در چین انقلابی علیه امپراتور این کشور رخ داد که به سرنگونی او و تاسیس «جمهوری چین» منجر شد.در پایان جنگ جهانی دوم، ژاپن شکست خورد و مجبور شد تا کنترل تایوان را به «جمهوری چین» بازگرداند، چرا که چین یکی از برنده‌های جنگ محسوب می‌شد.

«جمهوری چین» همچنین یکی از بنیانگذاران سازمان ملل متحد بود که به عنوان عضو دائمی شورای امنیت نیز انتخاب شد.اما تنها یک‌سال بعد از پایان جنگ جهانی دوم، مائو تسه‌تونگ که خود از انقلابیون سال ۱۹۱۱ بود، علیه چیانگ کای شک، رئیس‌جمهور چین دست به شورش مسلحانه زد.

چیانگ کای شک، یک سیاستمدار دست‌راستی بود که از سال ۱۹۲۸، رئیس‌جمهور چین بود و برای حفظ قدرت، با ارتش به جنگ شبه‌نظامیان مائو رفت که عملا به رهبر یک قیام کمونیستی کشاورزان تبدیل شده بود.

چیانگ کای شک در سال ۱۹۴۹ از شبه‌نظامیان کمونیست شکست خورد و به همراه دولتش به تایوان گریخت.او در تایوان کماکان حکومتش را دولت قانونی چین می‌دانست و جامعه بین‌المللی نیز تا سال ۱۹۷۱ میلادی، حکومت چیانگ کای شک را به عنوان «جمهوری چین» به رسمیت می‌شناخت.در مقابل، حکومت انقلابی چین نیز با نام «جمهوری خلق چین» در پکن مستقر بود و کنترل سراسر کشور به جز تایوان را در دست داشت.

از زمانی که «جمهوری چین» در جزیره تایوان به حیاتش ادامه داد، این حکومت خود را «حکومت قانونی» سراسر چین اعلام کرد.در مقابل «جمهوری خلق چین» نیز همواره تایوان را یکی از استان‌های خود قلمداد کرده که توسط شورشیان جدا شده است.از دهه ۸۰ میلادی روابطی بین پکن و تایپه آغاز شد. در این زمان بود که طرح «یک کشور، دو سیستم» از سوی پکن پیشنهاد شد.