یک بام و دو هوا با اعتراض در دانشگاه: سرکوب دانشجویان در ایران و پذیرش دانشجویان و اساتید تعلیقی از آمریکا

محمد حسینی، معاون پارلمانی رئیس جمهور ایران می‌گوید از «ابتکار» برخی دانشگاه‌ها در سراسر کشور، که اعلام کرده‌اند حاضر به پذیرش دانشجویان و اساتید تعلیق یا اخراج شده دانشگاه‌های آمریکا هستند، استقبال می‌کند.

آقای حسینی این سخنان را در واکنش به اعلام آمادگی دانشگاه‌های شهید بهشتی تهران، علم و صنعت تهران، علامه طباطبایی، دانشگاه کرمان و برخی دیگر بیان کرده است.

در چند هفته اخیر و در پی اعتراضات گسترده دانشجویی در دانشگاه‌های بزرگ و مطرح ایالات متحده آمریکا در حمایت از مردم غزه و مخالفت با ادامه جنگ در این منطقه، ماموران پلیس در شهرهای مختلف با حضور در دانشگاه‌ها و یورش کمپ‌های برپا شده اقدام به دستگیری دانشجویان و معترضان کردند.

در مواردی هم دانشگاه‌ها اعلام کرده‌اند که دانشجویان و اساتید معترض را تعلیق یا اخراج کرده‌اند.

محمد حسینی روز جمعه در کرمان با استقبال از پذیرش این دانشجویان و اساتید گفته است: «بی‌تردید این ابتکار، اقدامی پسندیده در راستای ترویج عدالت و مبارزه با نقض آزادی بیان محسوب می‌شود که بازتاب مثبت و قابل توجهی در جهان اسلام و غرب دارد.»

معاون ابراهیم رئیسی در حالی از پذیرش دانشجویان معترض آمریکایی استقبال می‌کند که جمهوری اسلامی ایران در دهه‌های اخیر به طور گسترده‌ای اقدام به برخورد با دانشجویان منتقد و مخالف کرده و یا آنها را از تحصیل محروم کرده و ستاره‌دار کرده یا به زندان انداخته است.

در همین روزهای اخیر دو دانشجو به نام‌های خشایار سفیدی، دانشجوی اخراجی کارشناسی ارشد موسیقی دانشگاه هنر تهران و مطهره گونه‌ای، دبیر سیاسی سابق انجمن اسلامی دانشگاه تهران به علت انتقاد از حکم اعدام صادر شده برای توماج صالحی احضار یا دستگیر شده‌اند.

در خصوص استادان دانشگاه منتقد و مخالف حکومت ایران نیز وضعیت مشابهی وجود دارد و در چند سال اخیر به جز تعلیق و اخراج دانشجویان، صدها استاد هم در دانشگاه‌های دولتی و نیمه‌دولتی با قطع همکاری، تسویه حساب و یا اخراج مواجه بوده‌اند.

محمد حسینی اعتراضات در آمریکا را ستایش کرده، اما اعتراضات ایران را «براندازانه» خوانده است.

او گفته است: «امروز حضور مسالمت آمیز دانشجویان در دانشگاه‌های آمریکا و غرب برای پایان یافتن نسل کشی در غزه را به شدت سرکوب می‌کنند و همان کسانی که تمام قد از اغتشاش و آشوب در دانشگاه‌های ایران حمایت می کردند و کوچکترین اقدام پلیس را به شدت محکوم می‌کردند و شعار و ادعای اینکه هیچ مقابله‌ای با حرکت‌های براندازانه نباید صورت بگیرد، حال روی سرکوب وحشیانه و بازداشت صدها دانشجو و استاد، سرپوش گذاشته و آن را موضوعی داخلی و پیش پا افتاده قلمداد می‌کنند».

این سخنان آقای حسینی نیز با واقعیت فضای دانشگاه‌های ایران سازگاری ندارید و سابقه هجوم و یورش و برخورد با دانشجویان در داخل دانشگاه‌های ایران را می‌توان از ۱۸ تیر ۱۳۷۸ در دانشگاه تهران و تبریز تا امروز برشمرد که به بدترین و وحشیانه‌ترین شکل دانشگاه‌های مورد یورش قرار گرفته و حتی تعدادی در پی آن جان خود را از دست داده‌اند.

خود آقای حسینی در سال ۱۴۰۱ در جلسه‌ای در دانشگاه تربیت مدرس معترضان را مسلح خواند و منکر بازداشت منتقدان بر سر توییت و آهنگ شد.

او گفته بود: «من نام چهل نفر را دارم که دروغین گفته شده کشته شدند. دستگیرشدگان اگر جرمی مرتکب نشده باشند، آزاد می شوند، اما وقتی کسی را می کشند یا امنیت جامعه را بهم می ریزند، برخورد می شود.بنای نظام برخورد با رحمت بوده و افراد زیادی آزاد شده‌اند، ولی با افراد مسلح برخورد می‌شود.»

در روزهای اخیر محمودرضا آقامیری، رئیس دانشگاه شهید بهشتی تهران گفته بود: «دانشجویانی که به دلیل اعتراض به صهیونیست‌ها از دانشگاه‌های اروپا و آمریکا اخراج شده‌اند را پذیرش می‌کنیم» و «برای این دانشجویان بورسیه تحصیلی در نظر گرفته‌ایم و هزینه آموزش، خوابگاه و اسکان را به طور کامل تقبل می‌کنیم.»

آقای آقامیری در سال ۱۴۰۱ در نامه‌ای به حسین رحیمی فرمانده انتظامی تهران، از او برای «برقراری نظم و امنیت و ایجاد اطمینان خاطر و همچنین مقابله با فتنه های اخیر در کشور» تشکر کرده بود.

عبدالله معتمدی، رئیس دانشگاه علامه طباطبائی هم اعلام کرده «آمادگی بورسیه و آموزش زبان فارسی به دانشجویان و اساتید آمریکایی اخراجی حامی فلسطین را دارد.»

آقای معتمدی درباره اعتراضات ۱۴۰۱ گفته بود: «هیچ یک از ما اعم از بنده که مسئول دانشگاه هستم و دانشجویان مصونیت سیاسی نداریم و باید پاسخگوی رفتارمان باشیم. شرکت در اغتشاشات جرم است. شرکت در تجمعات غیرقانونی جرم است. بنابراین نمی توان توقع داشت کسی که این موارد را رعایت نمی کند و به دلایلی بازداشت می شود، درخواست کند که بلافاصله آزاد شود.»

داوود یونسیان، رئیس دانشگاه علم و صنعت نیز گفته «دانشجویان آمریکایی اخراجی حامی فلسطین را با شرایط و تسهیلاتی که در کشور خودشان داشتند، پذیرش می‌کند.»

این استقبال‌ها در حالی است که حکومت ایران سعی دارد از یک طرف فضایی بسته و خفقان‌آور را برای دانشجویان ایران محصل در این دانشگاه‌ها ایجاد کند و از سوی دیگر فضای اجتماعی را برای دانشجویان و جامعه به طور فزاینده‌ای سرکوب می‌کند و هیچگونه آزادی اجتماعی را نمی‌پذیرد و با این اوصاف ادعای پذیرش دانشجویان و اساتید دانشگاه‌های آمریکا که در درون خاک ایالات متحده با صدای بلند نسبت به عملکرد آن حکومت انتقاد و اعتراض و تجمع می‌کنند، بیشتر نشان‌دهنده سیاست یک بام و دو هوا در این رابطه است.