نخستین بیانیه کروبی پس از ۱۴ سال حصر: سپاه و شورای نگهبان در انتخابات تقلب کردند
مهدی کروبی در نخستین بیانیه خود پس از ۱۴ سال حصر خانگی، با تکرار مواضع سال‌های پیش خود گفته است «شورای نگهبان، سپاه و بسیج» در انتخابات سال ۱۳۸۴ و سپس ۱۳۸۸ «تلقب» کردند.
آقای کروبی هشدار داده است که کشور در آستانه «ورشکستگی و جنگی ویران‌گر» است و خواستار آزادی «بی‌قید و شرط» تمامی زندانیان سیاسی شد.
مهدی کروبی - همزمان با میرحسین موسوی و زهرا رهنورد - از بهمن ١٣٨٩ و در پی اعتراض به نتایج انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ و سرکوب معترضان در بازداشت خانگی قرار گرفت.
آقای کروبی در این بیانیه نوشته است «خروج اینجانب از حصر همزمان شده با ابر بحرانی که ملک و ملت را در همه ابعاد گرفتار و کشور را تا آستانه ورشکستگی و جنگی ویران‌گر پیش برده است.»
او بار دیگر با تکرار مواضع قبلی خود گفت «به باور من ریشه بخش مهمی از این ابربحران را باید در همان پروژه‌ی جمهوریت‌زدایی حاکمیت در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۴ جستجو کرد.»
آقای کروبی بارها نتایج دو انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۴ و ۱۳۸۸ را زیر سوال برده است. مهدی کروبی در هر دو انتخابات نامزد شده بود اما محمود احمدی‌نژاد رئیس جمهور شد.
او در بیانیه خود نوشت «در آن سال شورای نگهبان، سپاه و بسیج برای استقرار آنچه معجزه هزاره می‌نامیدند در روند انتخابات تخلف و تقلب کردند.»
منتقدان و برخی از هواداران محمود احمدی‌نژاد او را «معجزه هزاره» می‌خواندند.
مهدی کروبی در ادامه بیانیه خود نوشته است «در همان زمان من در نامه‌ای سرگشاده نسبت به این انحراف مهلک که هدایت آن در کانون اصلی قدرت شکل گرفته بود، صریح و شفاف هشدار دادم اما متاسفانه نبود گوش شنوا و در سال ۱۳۸۸ تشت رسوایی چنین رویکردی چنان بر زمین افتاد که شاهد خروش و اعتراض میلیونی مردم در اعاده حق رای‌شان بودیم.»
اکنون آقای کروبی در بیانیه خود آورده است برای «تحقق حاکمیت مردم بر سرنوشت‌شان»، آنچه را خیر و صلاح کشور می‌داند، با «زبانی صریح» بیان خواهد کرد، «حتی اگر به مذاق برخی خوش نیاید.»
آقای کروبی همچنین خواستار «آزادی بی‌قید و شرط زندانیان سیاسی به خصوص زنان در بند» شد و نوشت این موضوع را «مطالبه‌ای» به حق می‌داند و «از همین امروز پیگیرش» خواهد کرد.
او تاکید کرد «همچون گذشته خود را متعهد می‌دانم که در دفاع از حقوق یکایک مردم، فارغ از نگاه و باورشان، زبان در کام نگیرم و از حقوق شرعی و قانونی و آزادی‌های مشروع آنان دفاع کنم.»
او ابراز امیدواری کرد که میرحسین موسوی و زهرا رهنورد نیز به زودی آزاد شوند و «از همه کسانی‌که در این سال‌ها به طرق مختلف محصورین را حمایت کرده‌اند»، قدردانی کرد.
آقای کروبی که ۸۷ سال دارد بلافاصله پس از اعلام پایان حبس خانگی‌اش، خواستار «رفع حصر» از میرحسین موسوی و زهرا رهنورد شده بود.
از چهارده سال پیش و آغاز حصر خانگی مهدی کروبی، میرحسین موسوی و زهرا رهنورد، مقامات حکومت ایران بارها اعلام کرده‌اند شورای عالی امنیت ملی در مصوبه‌ای تصمیم به حصر خانگی این سه نفر گرفته بود.
غلامحسین محسنی اژه‌ای، رئیس فعلی قوه قضاییه، در سال ۱۳۹۶ یعنی زمانی که سخنگوی قوه قضائیه بود، گفته بود: «مصوبه شورای عالی امنیت ملی قانونی و لازم‌الاجرا است و هیچکس حق مخالفت با آن را ندارد.»
اما اواخر اسفند گذشته حسین کروبی فرزند مهدی کروبی گفت به آنها گفته شده است «حصر» آقای کروبی با دستور غلامحسین محسنی اژه‌ای رئیس قوه قضائیه رفع شده است و نامی از شورای عالی امنیت ملی برده نشده است.
حمید رسایی: کروبی «نمک‌نشناسانه» شورای نگهبان، سپاه و بسیج را به تقلب و تخلف متهم کرده است
حمید رسایی، نماینده مجلس ایران در نخستین واکنش به بیانیه آقای کروبی در کانال تلگرامی خود نوشت: «شیخ فتنه، پس از آزادی به دستور رییس قوه قضاییه، نمک‌نشناسانه در ادعای جدیدی، شورای نگهبان، سپاه و بسیج را به تقلب و تخلف در انتخابات سال ۸۴ متهم کرده است».
او نوشته است «مماشات تا کی؟ آیا وقت محاکمه سران فتنه نرسیده؟»
مهدی کروبی در سال ۱۳۸۴ برای نخستین بار نامزد انتخابات ریاست جمهوری شد. در آن زمان هیچ‌یک از احزاب اصلی اصلاح‌طلب، حتی مجمع روحانیون مبارز که آقای کروبی دبیرکل آن بود، از نامزدی او حمایت نکردند و همین باعث استعفایش از عضویت در مجمع روحانیون مبارز شد.
مهدی کروبی به نتایج آن انتخابات شدیدا معترض بود. او گفت تا بعد از نیمه‌شب نفر اول بوده، اما بعد از حدود سه ساعت خواب به رده سوم سقوط کرده است.
آقای کروبی در آن زمان نامه سرگشاده‌ای به آیت‌الله خامنه‌ای رهبر ایران نوشت و در این نامه حتی مجتبی خامنه‌ای، پسر رهبر ایران، را نیز متهم به حمایت از یکی از نامزدها کرد.
مهدی کروبی در همین نامه اعلام کرد که از کلیه مسئولیت‌های خود، از جمله مشاور رهبر و عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام، کناره‌گیری می‌کند.
او پس از سال ۱۳۸۴ با تاسیس حزب «اعتماد ملی»، موضع انتقادی‌تری اتخاذ کرد و در سری بیانیه‌‌هایی خود را به پاسداری از حقوق شهروندی و حقوق زنان و اقوام متهعد دانست.
با انتخابات بحث‌برانگیز سال ۱۳۸۸ او با لحنی صریح‌تر از حکومت ایران انتقاد کرد و نتایج آن انتخابات را زیر سوال برد و بارها از شکنجه و کشتن مخالفان به‌شدت انتقاد کرد.
